Storczyk trójzębny (Orchis tridentata)
Bulwy około 1-3 cm dł.
Pęd 12-40 cm wys., prosty, dość mocny.
Liście 5-8, dł. 4-12 cm, 1-2,5 cm szer., lancetowate, ostre, niebieskawo- do sinozielonych, najniższe zebrane w rozetę u nasady pędu, 2-3 najwyższe otaczają tutkowato nasadę kwiatostanu.
Kwiatostan 2-10 cm dł., okrągły do jajowatego, gęsty, wielokwiatowy. Kwiaty średniej wielkości, płatki stulone w hełm.
Przysadka 3-4 mm dł., lancetowata, ostra, błonkowata, przylega do zalążni, brudnoróżowa.
Zalążnia 8-11 mm dł., prawie prosta, wąska, skręcona, bladozielona do bladoróżowej, zwykle z ciemniejszymi żebrami.
Kwiat storczyka trójzębnego (Orchis tridentata) a – górny zewnętrzny listek okwiatu, b – boczny wewnętrzny, c – boczny zewnętrzny, d – warżka, e – zalążnia i ostroga, f – przysadka.
Warżka 7-10 mm dł., 4-6 mm szer., prawie płaska lub o łatkach bocznych lekko ku górze zagiętych, biała lub bladoróżowa z ciemnymi, czerwonofioletowymi plamami. Ostroga 4—6 mm dł., walcowata, tępa, bladoróżowa.
Górny zewnętrzny płatek 6-9 mm dł., 2-3 mm szer., szerokolancetowaty, długozaostrzony, bladoróżowy do różowego z ciemniejszymi nerwami. Boczne zewnętrzne płatki 8-10 mm dł., 2—3 mm szer., podobnego kształtu i barwy, tylko wyraźnie asymetryczne.
Boczne wewnętrzne płatki 4—6 mm dł., 2—3 mm szer., lancetowate, asymetryczne, ostre, lecz nie tak mocno zwężone ku szczytom jak zewnętrzne.
Owoc zwykle około 10 mm dł., lekko rozdęty.
Storczyk trójzębny występuje w południowej i południowo-wschodniej Europie oraz Azji Mniejszej. Z Polski podawany był jedynie z Bramy Morawskiej. Ostatnio brak notowań na tym obszarze. Jest zapewne gatunkiem, który powinniśmy wpisać do wykazu wymarłych w naszej florze.
Rośnie w widnych, prześwietlonych lasach i na polanach, w zaroślach oraz na zboczach, na glebach suchych, umiarkowanie żyznych, tworzących się na podłożu węglanowym.